25 Νοέ Παγκόσμια μέρα για την εξάλειψη της βίας κατά των γυναικών

Η φετινή παγκόσμια ημέρα για  την εξάλειψη της βίας κατά των γυναικών μας βρίσκει βαθιά πληγωμένους αλλά όχι αμήχανους. Είμαστε πληγωμένοι γιατί σχεδόν σε καθημερινή βάση καταιγιζόμαστε από ειδήσεις που κάνουν την καρδιά μας να πονά, συν-αισθανόμενοι το δράμα που ζουν οι χιλιάδες κακοποιημένες γυναίκες που περπατούν καθημερινά δίπλα μας. Κάποιες από αυτές έχουν ακουμπήσει τον πόνο τους σε εμάς, κάποιες άλλες όχι, η σκέψη μας όμως δεν φεύγει ποτέ από αυτές.

Το ρήμα συν-αισθάνομαι δεν είναι τυχαίο ούτε ελαφρύ για τους ώμους μας. Κρύβει μέσα του τον πραγματικό θησαυρό της εντολής για αγάπη προς τον πλησίον, μιας αγάπης όχι επιφανειακά εκφραζόμενης, αλλά της αγάπης εκείνης που μας καθιστά συμ-μέτοχους και συν-πονούντες στις πληγές οποιασδήποτε γυναίκας. Όλα αυτά μας καθιστούν συν-οδοιπόρους στη ζωή της. Στο δράμα της. Στην πληγή που έχει στο σώμα ή την ψυχή της.

Αναφέραμε στην αρχή ότι η σημερινή μέρα μας βρίσκει πληγωμένους αλλά όχι αμήχανους. Ο λόγος για τον οποίο δεν νιώθουμε αμηχανία είναι ότι η διδασκαλία της πίστης μας μας βοηθά να εντοπίσουμε την πηγή από την οποία προκαλείται το κακό και παράλληλα μας εφοδιάζει με όπλα για να το πολεμήσουμε.

Η πηγή του κακού είναι η διάσπαση της σχέσης. Στο πρώτο βιβλίο της Αγίας Γραφής, βλέπουμε τον Αδάμ να αναφωνεί προς τον Θεό κοιτάζοντας την γυναίκα του εκείνο το γεμάτο αγάπη «αυτό επιτέλους είναι οστό από τα οστά μου και σάρκα από τη σάρκα μου». Όταν λίγο αργότερα όλα διαλύονται, όταν έχει πληγωθεί, ευτυχώς όχι ανεπανόρθωτα, η σχέση του ανθρώπου με τον Θεό, ο Αδάμ αναφέρεται στην Εύα με τη φράση «η γυναίκα που μου έδωσες». Πώς μπορεί ένας άνδρας, ο οποίος αντιμετωπίζει τον άνθρωπό του ως «αυτή που του έδωσε κάποιος», να την περιβάλει με αγάπη; Πόσο μας ξαφνιάζει πραγματικά όταν από αυτόν τον κρίκο φτιάχνεται τελικά μια αλυσίδα που καταλήγει σε τραυματισμένα σώματα και διαλυμένες ψυχές;

Στην προς Εφεσίους Επιστολή, ο απόστολος Παύλος προτρέπει τον άντρα να αγαπά την γυναίκα του όπως ο Χριστός αγαπά την Εκκλησία. Ας μην ξεχνάμε ότι ο Χριστός πέθανε γι’ αυτή του την αγάπη, ώστε να μπορέσει τελικά να την αναστήσει. Η Εκκλησία άραγε, όλοι εμείς, επιτρέπεται να κάνουμε κάτι λιγότερο από αυτό;